Aikido
合気道 aikidō
jest sztuką walki skodyfikowaną przez senseia Morihei Ueshibę pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Twórca aikido oparł rzuty i dźwignie na starodawnym i na wpół mitycznym nurcie aikijutsu, a pracę nóg i sztukę posługiwania się bokkenem na tradycyjnej szermierce kenjutsu. Sztukę posługiwania się jo i koordynację ruchów na podstawie jodo ze słynnej szkoły Yagu ryu. Jak żadna inna sztuka walki, aikido kładzie nacisk na moralny i psychologiczny wymiar działań, oraz na odpowiedzialność za zdrowie i życie drugiego człowieka w całym procesie treningu i walki.

Techniki aikido składają się głównie z rzutów, dźwigni, szczególnie z dźwigni na małe stawy: nadgarstki i łokcie, oraz uników i padów (ukemi). Według Jerzego Miłkowskiego, autora książek o sztukach walki, w najbardziej rozbudowanych systemach aikido wyróżnia się ponad dwa tysiące technik lub kombinacji technicznych.

Ai - Harmonia, zgodność
Ki - Umysł, enrgia wewnętrzna, duch, posiadający moc
Do - Droga
Słowo Aikido tłumaczy się na wiele sposobów. Najczęściej używana jest "droga do osiągnięcia Harmonii" lub "Droga Harmonii"

Mistrzowie:
Christian Tissier 7dan (najlepszy mnistrz aikido w europie)Shigeo Tanaka 9 dan jeden z 3 żyjących najlepszych mistrzów aikido posiadajacy stopień mistrzowski 9dan

Postacie z Tekkena mające jakieś techniki z aikido:
Nina, Anna, Ganryu, Jin Kazama, Jun Kazama


Karate
to nazwa sztuki walki, która powstała na Okinawie.

Dosłownie słowo to oznacza "pusta (naga, bez broni) ręka" (空手), choć można przetłumaczyć je także jako "chińska ręka", i takim ideogramem pierwotnie zapisywano karate (唐手). Jednak na początku XX wieku pod wpływem nacjonalistycznych idei, przyjęto w Japonii tę pierwszą interpretację. Pierwszy udokumentowany zapis homofonu karate jako "pusta ręka" (空 から) miał miejsce w sierpniu 1905 w książce Karate Kumite, autorstwa Hanashiro Chomo.

Karate jest sztuką walki stworzoną przez Okinawańczyków jako metoda samoobrony bez użycia broni. Dawniej dla tej sztuki używano różnych nazw te, tode lub Okinawa-te. Nazwa karate została zatwierdzona dopiero w 1936 roku - okinawańscy mistrzowie: Yabu Kentsu, Chomo Hanashiro, Choshin Chibana - wszyscy ze stylu Shorin-Ryu oraz Chotoku Kyan ze stylu Sukunaihayashi, Chojun Miyagi z Goju-Ryu i Choki Motobu, zatwierdzają nazwę karate jako nazwę dla sztuki walki powstałej na Okinawie.

Mistrz:
Masutatsu Oyama - Twórca stylu kyokushin. Jako jedyny karteka odważył się walczyć ze zwierzęciem. Pokonywał byki jednym uderzeniem (zmarł w 1994roku)

Shigeru Oyama - jeden z najlepszych uczniów Masutatsu Oyamy. Odszedł od swojego mistrza i stworzył własny styl Karate Oyama.

Postacie z Tekkena ćwiczące Karate:
Heihachi Mishima, Kazuya Mishima, Jin Kazma, Jun Kazama, Asuka Kazama



Judo
pochodzi z Japonii, wywodzi się z jujitsu, jego twrócą jest Jigoro Kano (1860-1938). Zebrał on i ulepszył chwyty jujutsu nadając im nową formę, Kano usunął z jujutsu elementy
mogące zagrozić zdrowiu lub życiu. Judo oznacza "drogę do zwinności"
JU- zwinnie
Do- droga
Judo polega na stosowaniu uników i sprowadzenia przeciwnika do parteru, przez co mając nawet mniejszą siłę niż przeciwnik możemy wygrać walkę. W judo stosuje się rzuty (nage waza) i chwyty (katame waza). Od 1964 roku (z przerwą w 1968 roku) judo jest dyscypliną olimpijską.

Mistrzowie judo:
Jigoro Kano, Peter Seisenbacher, Waldemar Legień, Angelo Parisi, Hitoshi Saito, Ezio Gamba, Antonius Geesink.

Postacie w Tekkenie, mające ruchy z judo:
Paul Phoenix


Ninjitsu
(Ninjutsu - 忍術, Shinobi-jutsu - 忍び術) to sztuka maskowania się, sporządzania mikstur, akrobacji i walki. Ninjitsu stosowali Ninja, wywodzili się oni najczęściej z najuboższej kasty w feudalnej Japonii. Należy mieć również na uwadze, że Ninjitsu to nie tylko techniki, ale także sztuka bycia i filozofii własnego ego, jak i całej społeczności Ninja. Stare ryciny i pisma ukazują, iż ta technika, była jedną z najtrudniejszych do opanowania. Opierała się na samodyscyplinie, doskonaleniu się i ciągłej ewolucji, poczynając od władania własnymi siłami witalnymi i mentalnymi, manipulacji, transów. Ninjitsu polegało na walce wręcz, bronią białą jak i bronią miotaną. Do broni białej zaliczamy: shinobi-to (miecz), Shinobi-shuko/Shinobi-ashiko (kolce na stopy/kolce na ręce), Kunai (krótki sztylet), Shikomi-zue (przypomina klasyczny kij Bo, po rozłożeniu okazuje się, że kryje ostrze lub łańcuch). Do broni miotanej zaliczamy: Shuriken (Gwiazdki Ninja), Fukiya (dmuchawka), Tetsubishi (kolce wysypywane w trakcie ucieczki), Kaginawa (kotwiczka na linie/łańcuchu), Kyoketsu-shoge (łańcuch z zamocowanym kółkiem i z drugiej strony bosakiem), Hankyu (krótki łuk składany), Nageteppo (bomba wydmuszkowa). Główny kodeks ninja liczył 5 praw. Stanowiły one spis najważniejszych praw wojowników ninja. Podczas wysyłania na misje(najczęściej w celu zabicia jakiegoś shoguna) wojownik ninja musiał wykonać to zadanie lub zginąć. Ninja wysyłany na misję był jak zapałka, którą raz zapalisz, a potem już nie dasz rady tego zrobić ponownie. Chodzi o to, że do wojownika ninja pasowało jak ulał zdanie "wysłać i zapomnieć". Jeżeli podczas misji zginął, to zawsze można było znaleźć jakiegoś innego ninja, który podejmie się tego zadania. Najwięksi mistrzowie ninjitsu posługiwali się parapsychologią . Były to tzw. zaklęcia ninja. podczas wykonywania zadań ninja zawsze był zamaskowany ( i nie chodzi tu o czarne kimono i kaptur na głowie). Dla niego najważniejsze było zachowanie anonimowości dlatego stosował różnego rodzaju przebrania np. w jedym mieście był zwykłym chłopem a w innym był yamabushi (wędrownym mnichem).

Postacie z Tekkena:
Yoshimitsu

Tae Kwon Do
Taekwondo [1](hangyl: 태권도; hancha: 跆拳道) – narodowa sztuka walki Korei. Początkowo stworzona do celów militarnych, następnie zaadaptowana do użytku cywilnego, jej twórcą jest gen. Choi Hong Hi.

Taekwon-do to samoobronna sztuka walki wywodząca się z Korei, rozwinęła się ona w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Nazwę tworzą 3 słowa:
Tae - oznacza stopę, uderzenie stopą
Kwon - pięść, uderzenie pięścią
Do - droga, metoda
W tym systemie walczy się za pomocą nóg i rąk. Stosuje się w niej uderzenia, pchnięcia, kopnięcia oraz uniki, zasłony, rzuty i dĽwignie w celu pokonania przeciwnika. Ruchy Taekwon-Do rozwinęły się dzięki instynkcie samoobrony. W skład Taekwon-do wchodzą określone postawy i ruchy, które kształtują każdą część ciała. Ćwicząc tą sztukę walki wzmacniamy swoją psychikę dzięki której będziemy mogli zachować zimną krew w bardzo trudnych sytuacjach. Przeważają tutaj techniki nożne które są bardzo silne, szybkie, wysokie oraz zwinne i nie bezpieczne dla przeciwnika, powodujące nawet jego śmierć.

Mistrz:
Kyong Myong Lee 9dan

Postacie z Tekkena ćwiczące TKD:
Hwoarang

Capoeira
Capoeira - Wywodząca się z tradycji afrykańskiej i brazylijskiej sztuka walki, której formy są rytmiczne, akrobatyczne i skupiają się na kopnięciach.

Została tworzona w XVIII i XIX wieku przez brazylijskich niewolników w Brazylii (Największe skupiska: Salwador, Rio de Janeiro) stała się dla nich sposobem na manifestowanie odrębności kulturowej, sposobem rozrywki, zabawy pozwalającej zapomnieć o codziennej niedoli. Wywodzi się z rytualnych tańców plemion afrykańskich, łącząc w sobie ich rytmy, charakterystyczne pozycje (zwłaszcza Capoeira Angola) zawiera też wiele cech kulturowych charakterystycznych dla Indian południowoamerykańskich. Nowoczesna, zmodernizowana (modernizację tą zapoczątkował Mestre Bimba oraz grupa Senzala) Capoeira zawiera wiele elementów realnej walki i samoobrony, akrobatyczne ewolucje, uderzenia rękoma oraz obalenia.

Capoeira spośród innych sztuk walki wyróżnia się dynamizmem i taneczną płynnością. Niewiele jest statycznych pozycji, dużo natomiast zamaszystych kopnięć i podcięć. Ciosy przeciwnika blokuje się bardzo rzadko, zamiast tego capoeira oferuje wiele uników i przejść.

Z capoeirą nieodłącznie wiąże się rytuał roda (wym. hoda, z port. krąg, koło). Capoeiristas tworzą zamknięty krąg, którego głównym elementem jest orkiestra - bateria. Gracze parami wchodzą do kręgu, by tam prowadzić symulowaną walkę - jogo, która niejednokrotnie przeradza się w realną walkę. Pozostali w tym czasie muzyką i śpiewem nadają całości energię - axé.

Postacie z Tekkena trenujący Capoeirę:
Eddy Gordo, Tiger

Kick Boxing

Kick-boxing - dyscyplina sportowa (sport walki), w której walczy się stosując zarówno bokserskie ciosy pięścią, jak i kopnięcia.

W powszechnym mniemaniu, kick-boxing kojarzy się z dalekowschodnimi sztukami walki. Jest to związane z popularnością "filmów kung-fu" w tym samym czasie, kiedy kick-boxing się rozwijał. Stąd też upatruje się początków tej dyscypliny w Tajlandii, Japonii, czy w innym kraju Azji wschodniej. W rzeczywistości, w początkowym okresie rozwoju kick-boxingu istniały dwa nurty: amerykański i japoński.

Postacie z Tekkena uprawiający Kick Boxing:
Bryan Fury

Wu Shu (Kung Fu)
Kung-fu (z jęz. chiń. Gōngfu, fonet. Kung Fu) oznacza "osiągnięcie czegoś przez ciężką i wytrwałą pracę". W tradycyjnej chińskiej mowie Kung-fu jest określeniem dla sztuk walki w szczególności wyraża gotowość, do której się dochodzi przez wytężoną pracę. Może się to odnosić zarówno do walki jak i innych dziedzin życia (dosłownie każdej innej czynności). Tradycyjnym zbiorem pojęć wszystkich chińskich sztuk walki jest Wushu.

W latach 70. XX wieku Kung-fu zostało spopularyzowane (najpierw w USA) przez Bruce'a Lee (np. filmy Droga smoka, Wejście smoka, Wściekłe pięści). Oprócz wielu filmów fabularnych nakręcono również serial telewizyjny pod tytułem Kung-fu. Nawet w Chinach pojęcie to zaczynało mieć coraz więcej znaczeń. Z czasem trudno było oddzielić sztuki walki od sportów walki a słowo Shaolin-Gongfu(Gōngfu) (Szaolin Kung-fu) używano jako sztuki walki klasztoru Shaolin.

Postacie z Tekkena mające jakieś techniki z Kung Fu:
Lei Wulong i Forest Law